انسانی که در مسیر زندگیش «آدم» باشد، خداست.

هرروز دست کم چند لحظه ذهنت را کنار بگذار،

برای شناخت ناشناخته باید ازذهن فراتر رفت.

تا بتوانی در همان لحظات خدا را دربر بگیری.

راه را برای ورود خدا هموار کن،

همواره بیاد داشته باش: 

جایی که تو هستی خدا نیست.

ازخود خالی شو تا ازخدا پر شوی.

از عشق کمک بگیر،

اما عشق به معنای داشتن یک رابطه عاطفی با یک شخص خاص نیست!

روابط عاطفی نیز تو را پر می کند اما وابستگی می آورد.

آنگاه پر از ترس خواهی شد، ترس از دست دادن و...

و تو دوباره ذهنی خواهی شد.

عشقی به تو کمک خواهد کرد که نامحدود باشد،

آزاد و رها، این خاصیت عشق است

عشق به کل هستی نه فقط به شخص خاصی.....

و اینگونه یگانگی را درک خواهی کرد...